Busrit van 13 uur voor de boeg...
29 september 2015 - Malang, Indonesië
Gister stond in het teken van veel km's afleggen....heeeeel veel km's!! We gingen van Yogya naar Malang, onderweg een stop gemaakt in Solo en daarna een aantal pit-stops.
We zaten vroeg aan het ontbijt en jullie raden het al...om 7 uur in de bus! Het was helaas bewolkt, hierdoor geen uitzicht op de merapi. In Solo hebben wij een bezoek gebracht aan het paleis Mangkunegara. Dit kleinere paleis wordt nog steeds bewoond door de lokale prins en zijn familie. Onder begeleiding van een gids zijn we door de verschillende zalen en kamers gelopen maar niet voordat we onze schoenen hadden uitgedaan. Sommige delen van het pakeis mocht je alleen bezoeken op je blote voeten! Er was een mooie tuin aangelegd met prachtige bloemen, zie de foto's.
Na het bezoekje aan het paleis de bus in opweg naar de locatie voor de lunch. Eerst nog een koffie-stop gedaan bij een bakkerij. Daar gingen we los!!!! Koekjes, pandan cake, lapis, asem, lemper en ga zo maar door...heerlijk!!! Een doos en een tas vol...dat kun je wel aan ons over laten hahahaha!
We bleven er niet lang want we moesten nog een aantal uur rijden en lunchen. De chauffeur heeft echter geen Tom-Tom dus moest het een keer mis gaan en waren we even de weg kwijt maar al snel reden we weer op de goede weg. En bij de lunch locatie weer eten...dat kunnen wij als de beste. Daarna moesten we nog 4 uur in de bus zitten en om 20:30 uur kwamen we aan in het hotel. Meteen een jurkje gescoord in de batikshop die in het hotel zit. Nog een lekkere noodle soup gegeten en zitten kletsen met een aantal van de groep. Toen maar mijn bed in, om 6 uur staat de wekker weer.
Onderweg weer van alles gezien, teak bomen waar ze hout van maken, palm suiker zowel gekapt als in de natuur, veel vuilnis langs de weg. Wat zijn het toch smerige mensen...overal ligt het en hup de fik erin want dat helpt echt.
Je ziet ook een groot verschil tussen de steden en de dorpjes. In de dorpjes is het erg stoffig en hebben ze geen stoepen alleen zand en wat stenen langs de doorgaande weg en wat een armoede...poeh! De hotels en de gebouwen worden hier niet onderhouden. Ze zetten wat neer en gebruiken het tot het 'op' is, waarom zou je renoveren of onderhoud plegen, nee daar doen ze hier niet aan.
Wat wel leuk is, dat zijn de verkeerslichten. Naast een verkeerslicht staat een bord met een getal, bijv. het getal 45 in het rood. Deze telt af, 44, 43, 42, 41 enz tot 0, je weet dat je nog 44 seconden moet wachten totdat je door mag rijden. Het wordt groen dus iedereen begint te rijden en je ziet nu een groen getal, bijv. 18. Deze telt ook af naar 0, dit geeft aan hoe lang het stoplicht op groen blijft en je door kunt rijden.
Ook zijn hier verkeersregelaars, wil je vanaf je parkeerplek de weg op dan gaat deze verkeersregelaar op zijn fluitje blazen en met zijn handen gebaren of een lichtgevende stok dat het naderende verkeer moet stoppen of zijn snelheid moet matigen. Dan geef je hem wat geld en kun je 'veilig' de weg op.
Wat een belevenissen allemaal, erg leuk om mee te maken en zo waardeer je je eigen situatie nog meer, goede voorzieningen, goede baan, mooi huis, schoon water, enz.
Straks onderweg naar de Bromovulkaan! We slapen in een eenvoudig hotel op de kraterrand. Hier kan onze touringcar niet komen, gaan met een minibusje verder. De koffers kunnen niet mee dus klein tasje ingepakt met toilettas...ben benieuwd wat het wordt!
Liefs uit Malang!
We zaten vroeg aan het ontbijt en jullie raden het al...om 7 uur in de bus! Het was helaas bewolkt, hierdoor geen uitzicht op de merapi. In Solo hebben wij een bezoek gebracht aan het paleis Mangkunegara. Dit kleinere paleis wordt nog steeds bewoond door de lokale prins en zijn familie. Onder begeleiding van een gids zijn we door de verschillende zalen en kamers gelopen maar niet voordat we onze schoenen hadden uitgedaan. Sommige delen van het pakeis mocht je alleen bezoeken op je blote voeten! Er was een mooie tuin aangelegd met prachtige bloemen, zie de foto's.
Na het bezoekje aan het paleis de bus in opweg naar de locatie voor de lunch. Eerst nog een koffie-stop gedaan bij een bakkerij. Daar gingen we los!!!! Koekjes, pandan cake, lapis, asem, lemper en ga zo maar door...heerlijk!!! Een doos en een tas vol...dat kun je wel aan ons over laten hahahaha!
We bleven er niet lang want we moesten nog een aantal uur rijden en lunchen. De chauffeur heeft echter geen Tom-Tom dus moest het een keer mis gaan en waren we even de weg kwijt maar al snel reden we weer op de goede weg. En bij de lunch locatie weer eten...dat kunnen wij als de beste. Daarna moesten we nog 4 uur in de bus zitten en om 20:30 uur kwamen we aan in het hotel. Meteen een jurkje gescoord in de batikshop die in het hotel zit. Nog een lekkere noodle soup gegeten en zitten kletsen met een aantal van de groep. Toen maar mijn bed in, om 6 uur staat de wekker weer.
Onderweg weer van alles gezien, teak bomen waar ze hout van maken, palm suiker zowel gekapt als in de natuur, veel vuilnis langs de weg. Wat zijn het toch smerige mensen...overal ligt het en hup de fik erin want dat helpt echt.
Je ziet ook een groot verschil tussen de steden en de dorpjes. In de dorpjes is het erg stoffig en hebben ze geen stoepen alleen zand en wat stenen langs de doorgaande weg en wat een armoede...poeh! De hotels en de gebouwen worden hier niet onderhouden. Ze zetten wat neer en gebruiken het tot het 'op' is, waarom zou je renoveren of onderhoud plegen, nee daar doen ze hier niet aan.
Wat wel leuk is, dat zijn de verkeerslichten. Naast een verkeerslicht staat een bord met een getal, bijv. het getal 45 in het rood. Deze telt af, 44, 43, 42, 41 enz tot 0, je weet dat je nog 44 seconden moet wachten totdat je door mag rijden. Het wordt groen dus iedereen begint te rijden en je ziet nu een groen getal, bijv. 18. Deze telt ook af naar 0, dit geeft aan hoe lang het stoplicht op groen blijft en je door kunt rijden.
Ook zijn hier verkeersregelaars, wil je vanaf je parkeerplek de weg op dan gaat deze verkeersregelaar op zijn fluitje blazen en met zijn handen gebaren of een lichtgevende stok dat het naderende verkeer moet stoppen of zijn snelheid moet matigen. Dan geef je hem wat geld en kun je 'veilig' de weg op.
Wat een belevenissen allemaal, erg leuk om mee te maken en zo waardeer je je eigen situatie nog meer, goede voorzieningen, goede baan, mooi huis, schoon water, enz.
Straks onderweg naar de Bromovulkaan! We slapen in een eenvoudig hotel op de kraterrand. Hier kan onze touringcar niet komen, gaan met een minibusje verder. De koffers kunnen niet mee dus klein tasje ingepakt met toilettas...ben benieuwd wat het wordt!
Liefs uit Malang!
